Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι η δεύτερη σε συχνότητα κακοήθεια του ουροποιητικού συστήματος, η οποία εμφανίζεται κυρίως σε άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, χωρίς αυτό να αποκλείει και την εμφάνιση του και σε μικρότερες ηλικίες.
Η συχνότερη μορφή κακοήθειας που συναντάται κατά 90% είναι το ουροθηλιακό καρκίνωμα το οποίο είναι από μεταβατικό επιθήλιο και αναπτύσσεται στο εσωτερικό τοίχωμα της ουροδόχου κύστεως, του ουρητήρα και της νεφρικής πυέλου, η οποία περιβάλλεται από ουροθήλιο.
Σπανιότερες μορφές κακοήθειας του ουροποιητικού που συναντάμε είναι το πλακώδες καρκίνωμα και το αδενοκαρκίνωμα.
-
Ουροθηλιακό καρκίνωμα
-
Πλακώδες καρκίνωμα
-
Αδενοκαρκίνωμα
Σχεδόν το 70% των καρκίνων της ουροδόχου κύστης εντοπίζονται σε πρώιμο στάδιο με αποτέλεσμα τα ποσοστά επιβίωσης να ναι μεγάλα.
Πάρα ταύτα, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο υποτροπιασμού, για αυτό τον λόγο κρίνεται απαραίτητη η τακτική παρακολούθηση και μετά το πέρας της επέμβασης.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ:
- Πόνος κατά την ούρηση
- Αιματουρία
- Πόνος στην πύελο
- Συχνουρία
- Πόνος στην πλάτη
ΔΙΑΓΝΩΣΗ:
Ο εντοπισμός του γίνεται μέσω των εξής εξετάσεων:
- Κυστεοσκόπηση
- Βιοψία
- Κυτταρολογική ούρων
- Απεικονιστικές εξετάσεις (πυελογραφία, αξονική τομογραφία)
Ανάλογα με την συνολική κλινική εικόνα του ασθενούς, το επίπεδο της νόσου και το είδος της επιλέγονται κάποια από τις εξής λύσεις:
- Χειρουργική επέμβαση η οποία περιλαμβάνει:
- Τη διουρηθρική εκτομή όγκου ουροδόχου κύστης
- Τη ρομποτική κυστεκτομή
- Ουρητηροδερμοστομία (εφαρμόζεται μετά από ριζική κυστεκτομή για να δημιουργήσει νέα δίοδο των ούρων προς τα έξω).
- Χημειοθεραπεία
- Ακτινοθεραπεία
- Ανοσοθεραπεία